Dag 13 - Memphis

Kwart over zes gaat de wekker af vandaag, de zon is terug van de partij, de regen is verdreven naar het oosten, maar daar achter zat een koudefront dat zelfs deze morgen in Nashville zorgt voor vriestemperaturen. Eén van de eerste dingen die we elke morgen doen is het lezen van de leuke reacties op onze blog. Tof bedankt daar voor.

Nog nagenietend op de "good vibes" van Nashville, is het alweer tijd om op pad te gaan naar de volgende plaats op onze route. We hebben bijna 400km voor de boeg naar die andere muziekstad Memphis.

Maar eerst ijsvrij maken...

We maken eerst een klein ommetje om een groet te brengen aan een man van wie we de laatste dagen veel hebben gehoord, namelijk Johnny Cash. Hij ligt samen met zijn vrouw June Carter (The Carter Family) begraven in hun woonplaats Hendersonville zo'n 20 minuten buiten Nashville. Beiden stierven in 2003.

Gekend als "the man in black", staat hij nog steeds op nr 21 in de lijst van Rolling Stone Magazine "100 greatest singers" en is hij in zowat alle mogelijke Hall of Fames opgenomen.

https://www.youtube.com/watch?v=pjZ75iTk3D0

Vandaar gaat het dan onder een stralende zon richting Memphis, 

We passeren vele katoenvelden.

Na een paar pauze's komen we aan in Memphis, aan het voormalige Lorraine motel. Jammer genoeg bekend als het motel waar op 4 april 1968 Martin Luther King jr. werd vermoord toen hij daar logeerde voor een werkvergadering in Memphis. In Atlanta bezochten we al zijn geboorte- en rustplaats.

Sinds 1991 is het motel omgebouwd tot het National Civil Rights Museum (museum voor de burgerrechten). Een permanente tentoonstelling beschrijft de strijd voor burgerrechten van de Afro-Amerikanen vanaf hun aankomst als slaven in de jaren 1600 tot aan de dood van M.L.K in 1969. Tevens is ook de plaats en kamer te bezoeken waar hij zijn laatste uren doorbracht op 4 april en vanuit het tegenoverliggende gebouw op het terras van zijn kamer werd doodgeschoten. Sinds 2001 is ook dat pand te bezichtigen en daar word de aanslag zelf belicht.

306.... de kamer van Martin Luther King en het terras waar hij stierf.

Martin Luther King jr. enkele uren voor zijn dood bij aankomst in het motel en enkele seconden nadat hij was neergeschoten liggend op het terras.

In het museum krijg je een uitgebreid verhaal over slavernij en het gevecht door de Afro-Amerikanen om gelijk behandeld te worden als de blanke Amerikanen.

Aparte plaatsen op de bus, voor blanken en zwarten...

Bussen van de Freedom Riders, activisten voor burgerrechten die naar de zuidelijke staten reden, waar men niet wou weten van dezelfde rechten voor zwarten, werden door de Ku Klux Klan tegen gehouden en in brand gestoken.

Op het einde van het bezoek kom je langs de beruchte kamer 306, die men bewaard heeft zoals de laatste uren van M.L.K. en het terras waar hij het leven liet. 307 is ook te bezichtigen daar verbleven zijn collega's.

Daarna begeven we ons naar het huis aan de overkant, van waar James Earl Ray met één gericht schot M.L.K. dodelijk raakte in de nek.

De raam van de badkamer, vanwaar James Earl zijn geweer richtte op kamer 306.

Bewijsstukken en het moordwapen.

Zijn vluchtauto.

James Earl bekende in 1969 de moord, maar trok die verklaring na 3 dagen weer in, omdat hij volgens hem die had moeten afleggen onder druk om de doodstraf te ontlopen. Hij kreeg uiteindelijk 99 jaar. Tot aan zijn dood in 1998 bleef hij echter zijn onschuld volhouden.
Men kon bij hem ook nooit een duidelijk motief vaststellen.

Zo worden er hier ook verschillende andere pisten blootgelegd net als bij de moord op president Kennedy.
Waren er militairen bij betrokken of Memphis politieagenten of collega's of de FBI... ?
Als je dat allemaal wil doorgronden moet je hier een dagje of 2 blijven. Zo veel informatie is er te vinden.

Wij kijken verder.

Je bent hier zowiezo enkele uren zoet. En het geeft je soms ook kippenvel, al is het dan op een andere manier dan gisteren...

Na dit ernstige onderwerp, werd het tijd voor wat gekheid. Amerika zou Amerika niet zijn...

In het centrum van Memphis ligt het prestigieuze en luxueuze hotel The Peabody. Twee keer per dag om 11u en om 17u loopt de grote lobby van het hotel vol met gasten en zoals wij, niet gasten. En waarom ? Om naar de eendjes te kijken.

Al sinds 1933, toen de manager van het hotel in een dronken bui, enkele eenden in de binnenfontein van het hotel plaatste, wonen hier The Peabody ducks en elke dag worden zij om 11u vanuit hun luxe verblijf op de 13de verdieping door de duckmaster op de tonen van de King Cotton Mars via hun eigen lift en rode loper naar de fontein begeleid en dit tot 17u, want dan gebeurd het omgekeerde weer naar boven.

We dachten, hoe zot kunnen ze hier zijn dat moeten we eens meemaken.

Drummen voor plaats.

Hun lift wordt gereserveerd.

De duckmaster maakt zich klaar en met een plechtige speech komt het "spektakel" op gang. 
Het zijn altijd 4 vrouwtjes en 1 mannetje... Hij zal zich dus niet vervelen in de fontein.

Zo zot als een achterdeur zijn ze hier soms... :-)
Zie je ze graag op bewegende beeldjes, dan moet je bovenaan gaan kijken in onze videofilmpjes.

Het wordt dan stilaan avond, en trekken we naar ons hotel Country Inn by Radisson. Na de calorieën van gisteren wordt het vandaag een slaatje halen bij Walmart. Wat rusten nog vanavond en morgen naar een ander heiligdom.

Good night.