Dag 23 - Roatan

Na een dag en twee nachten varen, meren we aan in Roatan. Roatan is het grootste eiland van de Baai-eilanden, een eilandengroep voor de kust van Honduras. Het eiland is ongeveer 60 km in lengte en 8 km op het breedste deel, het ligt tussen de eilanden Utila en Guanaja. Hoofdplaats is Coxen Hole, gelegen op het zuidwesten van het eiland.

Als we ontwaken ziet het weer er beter uit dan voorspelt, we zien veel zon en enkele wolken en de temperatuur loopt al tegen de 30 graden aan. Voordat we gaan ontbijten  lopen we een rondje op het bovendek om de omgeving te verkennen van onze aanlegplaats.

'S morgens kan je kiezen uit 6 verschillende restaurants om te gaan ontbijten, plus voor ons ook nog in de Diamond lounge. Vanwege het prima weer kiezen we vandaag voor het Park café in het mooie Central Park. Nadien worden we om 9u30 op ons meeting point verwacht. We gaan vandaag met de catamaran naar een beschermd rif en daar gaan we snorkelen.

Honduras is een van de landen in Latijns-Amerika met het hoogste percentage aan armoede. Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft 50,7% van de bevolking onder de armoedegrens. 

Dat is duidelijk te zien als we met een minibusje naar de catamaran worden gebracht. Vele krotwoningen, slechte wegen en net als vorig jaar in de armere wijken in Azië vuil en rommel langs de kant.

Na een kwartier komen we aan bij Jolly Roger en we kunnen gelijk aan boord.

Na een half uurtje varen komen we aan bij het rif en kunnen we gaan snorkelen. Het rif was ok, wel hadden we wat meer visjes verwacht. Er waren er wel maar veelal kleine exemplaren. Dat vonden we vorige keer in Aruba wel beter. Snorkelen met zwemvest is hier verplicht, dat maakt het ook bijna onmogelijk om eens dichterbij te duiken. Het water was wel helder en zalig van temperatuur.

We snorkelen ongeveer een uurtje, daarna gaan we weer varen en gaat de bar en het buffet open.

Een filmpje over het snorkelen mogen jullie één van de dagen nog verwachten op de videopagina.

Terug aangekomen bij de, summiere cruiseterminal van Roatan, besluiten we om terug naar ons schip te gaan. Er staat een pak raar volk bij de ingang en wetende dat, uit onderzoek van de VN, blijkt dat Honduras het meest gewelddadige land ter wereld is met jaarlijks 90 moorden per 100.000 bewoners, nemen we liever geen risico. Er was ook niks noemenswaardigs om rond te lopen dat de moeite leek.

Aan boord van de Symphony hebben we nog ruimschoots de tijd om opnieuw wat af te koelen en ik waag mijn kaas in de shoot out competitie. Verdienstelijk maar geen finale gehaald. Allicht al te veel rum/cola op de catamaran gedronken om nog helemaal recht te kunnen sjotten... ;-)

We dineren vandaag vroeger dan normaal, want vanavond gaan we naar de 2de grote productie show, de musical Hairspray, die de voorbije jaren al meermaals een kaskraker was op Broadway en West End in London. Een internationale professionele musical cast werd samengesteld voor dit spektakel in het Royal theater. Een theater met 1400 plaatsen, live orkest en de allernieuwste technische snufjes.

Maar eerst botsen we nog op de "verborgen pianospeler". Het kan zijn dat je hem tijdens je cruise niet tegenkomt of soms wel..
Zoals wij vandaag, toen hij verstopt zat in één van de 24 liften aan boord...

Het Royal theater.

Alvorens Hairspray van start gaat, worden de oorlogsveteranen in de spotlights geplaatst want het is vandaag 11 november en dat is Veterans Day in de Verenigde Staten. Veteranen in de zaal worden gevraagd recht te staan en zij krijgen een warm applaus. Officieel is Veterans Day ontstaan na de eerste wereldoorlog, er wordt door cruise director MIke dan ook een gedicht over Flanders Fields voorgelezen en daarna wordt de Last Post gespeeld.

Daarna gaat de musical van start. Het verhaal speelt zich af in de jaren '60, dus leuke muziek en ook een verlengstukje aan onze bezoeken aan Martin Luther King en het Civil rights museum van de vorige weken. De problematiek van ongelijkheid tussen blank en zwart komt zeker aan bod.

Met alle respect voor onze Vlaamse producties, maar dit niveau vind je in ons land niet en je betaalt er dan nog een serieus prijskaartje voor ook. Hier gewoon allemaal inbegrepen.

Dat het een lange staande ovatie werd moet ik u allicht niet vertellen.

Daarna is het alweer blog en bedtijd. Morgen onze tweede stopplaats en dan zijn we in Mexico, Costa Maya. Net zoals in Honduras vandaag is er ook morgen alweer een extra uurverschil (een uur terug) vanwege een andere tijdzone, maar we moeten goed opletten want aankomst en vertrekuren blijven de ganse week op ship time... Wie niet oplet kan dan 's avonds de boot achterna zwemmen naar de volgende bestemming.

Voor het zelfde weer als vandaag willen we al tekenen.

Hasta mañana