Dag 18 - Pensacola Beach

Jongens, wat een dag... als een kind in een snoepwinkel. Niet dat ik van oorlog hou maar toch... als het je een beetje interesseert was het om duimen en vingers van af te likken. Pascale dacht dat het voor haar een saaie dag ging worden, maar ze moest toch toegeven dat het vrij indrukwekkend was.

We verlaten deze ochtend de city of Jazz en rijden naar het oosten. 
We wachten tot onze auto wordt opgehaald uit de valet parking. Niet goedkoop maar wel makkelijk, uitstappen en je wagen wordt voor je geparkeerd of gebracht.

We volgen highway 10, die al snel na het verlaten van New Orleans dwars door Lake Pontchartrain loopt, de snelweg leek eindeloos door het water te lopen.

Daarna volgen alweer de vertrouwde bossen, links en rechts. Jammer genoeg alweer enorm veel aangereden dieren. Dat zien we al 3 weken lang. Een halve zoo is al de revue gepasseerd... van herten, vossen, wasberen, konijnen, grote vogels...

Eerste verrassing van de dag, was dat we terug Mississippi binnen reden. We dachten dat we rechtstreeks Alabama gingen aandoen, maar achteraf op de map gekeken, steekt er inderdaad nog een spie van Mississippi tussen.

Hier moet Luk Alloo en zijn kompanen van de wegpolitie er niet willekeurig een vrachtwagen uitkiezen en zien of ze niet overladen zijn. Hier ligt regelmatig op de snelweg een parking met een weegbrug en alle trucks moeten langs daar passeren voor een controle. Niemand die door de mazen van het net glipt. Zouden ze bij ons met die buitenlandse vrachtwagens ook beter toepassen ipv er af en toe ééntje te controleren.

Iets na 10u arriveren we in Mobile (ondertussen wel in Alabama), voor ons eerste bezoek van de dag. Het battleship memorial park. Hier ligt de USS Alabama, een slagschip en de USS Drum, een Gato klasse onderzeeër. Verder nog een collectie vliegtuigen en tanks.

We beginnen met de USS Alabama, het slagschip is nog quasi volledig ingericht en van onder tot boven te bezichtigen. USS Alabama kwam in de vaart in 1942 en zorgde eerst samen met Britse schepen voor de bescherming van Spitsbergen. Vanaf 1943 werd het ingezet in de Stille Zuidzee om Japan te bekampen en vliegdekschepen te escorteren. Het schip heeft een lengte van 210 meter en had in oorlogstijd een bemanning van 2500.

Ik heb mijn fototoestel zijn gang laten gaan, want er was zoveel te zien, dus ik zet hier wat foto's, de volledige collectie dat weet u ondertussen te vinden op de fotopagina onder dag 18.

 

Deze 16" kanonnen konden om de 30 seconden vuren, door een geweldig laadsysteem in de onderdekken en hadden een bereik van zo'n 40km.

Vroeger al wel eens een paar keer aan boord gegaan van nog varende oorlogsschepen, maar nog nooit van deze orde. Wauw...

Na de USS Alabama bekijken we de vliegtuigen. Er staan een paar specialekes tussen....

zoals deze B52 lange afstandsbommenwerper "Calamity Jane".

Of het Lockheed A-12 spionage vliegtuig.

Er is nog een hangar met vliegtuigen en buiten staan verschillende tanks.

Hierna gaan we aan boord van USS Drum, een 95 meter lange diesel-electro onderzeeër. Deze opereerde tijdens de tweede wereldoorlog vooral vanuit Pearl Harbor en bracht 15 Japanse schepen tot zinken. Een team van vrijwilligers laat dat ding van binnen blinken als een spiegel...

De torpedokamer.

Hierna is het alweer tijd om verder te rijden. Aangezien we meer tijd hier hebben gespendeerd dan gedacht slaan we de lunch over (kan eens geen kwaad) anders komen we niet op tijd, aan iets dat ook hoog op het verlanglijstje stond.

We steken terug de grens over met de staat Florida (dat zijn 3 staten op één dag vandaag) en komen we aan op het Naval Air Station Pensacola (marinebasis US navy). Na een security check en een wauw from Belgium kreet... nemen we plaats in de buurt van de start en landingsbaan.
De marinebasis is niet alleen een trainings- en opleidingsbasis voor diverse piloten en technische diensten, maar is tevens de thuisbasis van de Blue Angels, het acrobatie squadron van de United States Navy.

Deze top piloten vliegen met F/A 18 Hornets en trainen elke dag. Normaal zijn de trainingen om 11u in de voormiddag maar deze week, het is hun laatste week op hun thuisbasis alvorens ze voor de wintermaanden naar California verhuizen, trainen ze om 14u30. Een mens kan maar geluk hebben in zijn leven zeg ik dan...

Het is een training, dus je krijgt geen volledige show te zien, maar ze laten je toch de haren omhoog komen.

En nee ik heb de foto niet onderste boven gezet...

De selectienormen zijn enorm streng en de piloten blijven telkens voor een periode van 2 jaar bij het team. Ze vliegen tot 60 shows per jaar. De Blue Angels zijn het tweede oudste stuntteam ter wereld, sinds 1946. Enkel het Franse, Patrouille de France is nog ouder.

Omdat ze wisten dat ik thuis al wel eens vlieg met een vluchtsimulator mocht ik ook eens een rondje vliegen... :-))))

Wil je ze even zien "vliegen", ga dan naar onze videopagina. Er staat een filmpje van 1 minuut ongeveer. Ik heb ze een paar keer gefilmd maar dat was niet gemakkelijk. Tegen dat je ze hoort van waar ze komen en ze gevonden hebt in je lens, zijn ze bijna terug ribedebie...;-)

Hierna is het nog niet afgelopen op de marinebasis, want het huisvest ook het indrukwekkende, en als ik zeg indrukwekkend bedoel ik dat ook, National museum of Naval Aviation.
Een ongelooflijke collectie van alles wat vliegt en gevlogen heeft in Navy verband. In één van de hallen is zelfs een stuk van een vliegdekschip nagebouwd. Ook hier post ik weer enkele foto's, maar er zijn er nog een hoop meer op de fotopagina.

Marine one, de toenmalige helikopter van president Nixon.

Nog nooit zoiets gezien in Europa en toch al wat museums gedaan in die categorie...

Maar aan alle mooie liedjes komt een einde en is het tijd om naar ons hotel te rijden in Pensacola Beach vandaag. Een strip tussen het vasteland en de golf van Mexico. Met het uur hier te verzetten vorig weekend wordt het nu ook hier sneller donker, dus een duik in het zwembad zit er vandaag niet meer in, maar een cocktail en iets eten met zicht op zee gaat er altijd nog wel in.

 

En laat ons hopen dat we al die tuigen die we vandaag gezien hebben, niet teveel moeten gebruiken in de wereld...

Welterusten.